Week 4

Woensdag heb ik samen met mijn buddy Lit Yang van de NTU mijn verblijfsvergunning opgehaald. Deze is geldig tot eind september, omdat ik mijn studentenpas van de NTU nog niet heb. In september moet ik dus nog een keertje naar het immigratiekantoor, maar ik ben al lang blij dat het verder allemaal goed is gegaan!
Nadat we onze pasjes hadden opgehaald stelde Lit Yang voor om naar 西門町 (Ximending) te gaan. Dat is een wijk in Taipei met ontzettend veel winkels. Er zijn daar ook kruispunten die doen denken aan Tokio met de grote TV schermen met reclame :P Het moest volgens hem in de buurt zijn van het immigratiekantoor, dus wij gingen lopen. Uiteindelijk bleek dat we een verkeerde kant op waren gegaan, want we kwamen bij 龍山宮(de Longshan tempel) uit. Eerst gingen we op zoek naar wat te drinken… de zoektocht leidde ons door wat lugubere straten, dus nadat we wat te drinken hadden gevonden zijn we maar gauw weer naar de tempel gelopen. Die was echt ontzettend mooi en Lit Yang kon er ook nog van alles bij uitleggen, dus dat was erg interessant!
Ik zou in het weekeind eigenlijk met een groepje naar 太魯閣國家公園 (Taroko National Park) gaan, maar ik besloot op het laatste moment om toch met een ander groepje mee te gaan. Dus vrijdagochtend ben ik samen met Menno, Julia, Lars, Jonathan en Christopher naar 綠島 (Green Island) vertrokken. We zijn daar gebleven tot zondagmiddag.
Green Island is een klein eiland aan de oostkust van Taiwan. Het is kleiner dan een Waddeneiland, maar het hoogste punt is op 280m. Het eiland staat bekend om zijn koraalriffen, warme bronnen en gevangenissen. Vroeger werden de politieke vijanden van de KMT opgesloten op Green Island.
We zijn eerst met de trein van 台北 (Taipei = “Tai noord”) naar 台東 (Taitung = “Tai oost”) gegaan. Van daar konden we met de boot naar het eiland. Bij aankomst wachtte ons een paar onaangename verrassingen… Zo konden we nergens een scooter huren, omdat je op Green Island in tegenstelling tot de rest van Taiwan een Taiwanees rijbewijs nodig hebt in plaats van een internationaal rijbewijs. We besloten dus ons hostel maar te bellen met de vraag of ze ons op konden komen halen. Toen bleek ons hostel niks van onze boeking te weten en geen plaats meer te hebben voor het hele weekend! Uiteindelijk is het allemaal wel goed gekomen met een verhuizing halverwege het weekend. We werden naar het hostel gebracht achterop een klein vrachtautotje. Erg grappig dat ze het geen probleem vinden om mensen achterop een vrachtauto te vervoeren. Ook rijdt iedereen scooter zonder helm, maar scooters aan buitenlanders zonder Taiwanees rijbewijs verhuren was not-done :P
Bij ons hostel hebben we fietsen gehuurd. We zijn uit eten geweest bij een zaak waar in het midden van iedere tafel een barbecue zat. Je kon dus zelf je eten daarop klaarmaken. Na het eten zijn we naar de warme bronnen gefietst. Het was inmiddels donker en het was ontzettend druk op de weg met scooters… onze fietsen hadden geen licht, dus dat was best eng. Langs de weg stonden erg veel blokkades met knipperende lampen voor wegwerkzaamheden. We hebben er daar toen wat van gegapt om onszelf enigszins zichtbaar te maken. Het laatste stuk weg tot aan de warme bronnen was er ook geen straatverlichting, dus het was echt pikkedonker toen.
Bij de warme bronnen hebben we heel lang gezeten. Eerst werden Christopher, Julia en ik eerst teruggefloten omdat we geen badmuts hadden. Gelukkig kon je die daar voor iets meer dan een euro kopen. Daarna konden we lekker in de warme baden zitten en naar de sterren kijken. Rond een uur of 1 ’s nachts gingen we weer weg. Het was nog steeds ontzettend warm buiten (alleen het moment dat je uit de warme baden stapte was het eventjes fris, maar dat was gauw weer over).
Bij de uitgang van de bronnen stapte ik bovenop een hond die ik niet zag omdat het zo donker was! Hij piepte en rende weg, maar later kwam hij gewoon weer terug alsof er niks gebeurd was. Na wat overleg of we de langere maar vlakkere weg of de korte maar heuvelachtigere weg gingen nemen naar het hostel stapten we weer op de fiets (het werd de heuveligere weg). Die weg bleek helemaal niet verlicht te zijn, maar de maan was echt super helder. Op de weg naar de warme bronnen was de maan er nog niet en toen moest ik echt voor me schijnen met het licht van m’n telefoon om nog wat te kunnen zien op de weg. Nu met de maan was dat helemaal niet nodig, best apart hoeveel je zag bij maanlicht. Het werd toch nog wel een flinke klim zo hier en daar, maar het was wel schitterend mooi.
De volgende dag zijn we na het ontbijt op zoek gegaan naar snorkelspullen. Na wat gezoek vonden we een zaakje waar we de spullen konden huren zonder met een groep mee te hoeven gaan. We zijn gaan snorkelen bij柴口 (Chaikou), dat is een plek met hardkoraal. We hebben daar zo’n anderhalf uur in het water gelegen en ontzettend veel super mooie vissen en koraal gezien.
Na het snorkelen moesten we verhuizen naar ons nieuwe hostel. Daarna zijn we electro-fiets/scooters gaan halen. Dat was het beste alternatief voor scooters dat ze hadden waar je geen rijbewijs voor nodig had. We zijn daarmee naar het enige witte strand van het eiland gereden om de zonsondergang te zien. Het witte zand was geen zand, maar het waren kleine stukjes koraal, wat het nogal ongemakkelijk maakte om op te lopen haha.
Helaas hingen er veel regenwolken boven Taiwan, dus de zonsondergang hebben we gemist. We besloten om terug te rijden en wat te gaan eten. Het werd onbeperkt pizza. Het was pizza zonder tomatensaus.. beetje bijzonder, maar dat buiten beschouwing gelaten was het erg lekker :)
Na de pizza zijn we wat gaan drinken bij dé Zuid-Afrikaan van Green Island die een bar en duikcentrumpje geopend heeft. We besloten daar om met zijn spullen de volgende dag het zachte koraal te gaan bekijken. Na ons drankje stapten we weer op de electrodingen om naar ons hostel te rijden over de heuvelachtige weg. Onze dappere scootertjes zeiden dat ze nog helemaal vol waren ondanks dat we al aardig wat kilometertjes hadden gemaakt. Helaas bleek die meter niet zo betrouwbaar en twee van de drie scootertjes stopten er halverwege de bergweg mee… Gelukkig was dat vlak voordat het weer naar beneden ging, dus we zijn met hier en daar een beetje fietsen en aanhangen bij mijn scootertje toch nog bij ons hostel kunnen komen.
De volgende dag gingen we dus weer snorkelen. In tegenstelling tot wat dé Zuid-Afrikaan ons had doen geloven was er helaas vooral hard koraal en niet zoveel zacht koraal waar wij snorkelden. Maar bij het enkele zacht koraal plantje dat er was kon je wel gelijk een hele verzameling clownsvisjes zien (ja dat is Nemo! :D ).
Nog een leuk detail over het weekeind was dat veel Taiwanezen begonnen te praten tegen Christopher omdat hij er Aziatisch uitziet, maar hij is Frans. De meeste andere mensen in onze groep spreken beter Chinees dan hij, maar de Taiwanezen bleven het maar met hem proberen haha :P
Voor komende week zijn de plannen nog wat onduidelijk.